Czesław Miłosz
Wiara
Wiara jest wtedy, kiedy ktoś zobaczy
Listek na wodzie albo kroplę rosy
I wie, że one są – bo są konieczne.
Choćby się oczy zamknęło, marzyło,
Na świecie będzie tylko to, co było,
A liść uniosą dalej wody rzeczne.
Wiara jest także, jeżeli ktoś zrani
Nogę kamieniem i wie, że kamienie
Są po to, żeby nogi nam raniły.
Patrzcie, jak drzewo rzuca długie cienie,
I nasz, i kwiatów cień pada na ziemię:
Co nie ma cienia, istnieć nie ma siły.
Nadzieja
Nadzieja bywa, jeżeli ktoś wierzy,
Że ziemia nie jest snem, lecz żywym ciałem,
I że wzrok, dotyk ani słuch nie kłamie.
A wszystkie rzeczy, które tutaj znałem,
Są niby ogród, kiedy stoisz w bramie.
Wejść tam nie można. Ale jest na pewno.
Gdybyśmy lepiej i mądrzej patrzyli,
Jeszcze kwiat nowy i gwiazdę niejedną
W ogrodzie świata byśmy zobaczyli.
Niektórzy mówią, że nas oko łudzi
I że nic nie ma, tylko się wydaje,
Ale ci właśnie nie mają nadziei.
Myślą, że kiedy człowiek się odwróci,
Cały świat za nim zaraz być przestaje,
Jakby porwały go ręce złodziei.
Miłość
Miłość to znaczy popatrzeć na siebie,
Tak jak się patrzy na obce nam rzeczy,
Bo jesteś tylko jedną z rzeczy wielu.
A kto tak patrzy, choć sam o tym nie wie,
Ze zmartwień różnych swoje serce leczy,
Ptak mu i drzewo mówią: przyjacielu.
Wtedy i siebie, i rzeczy chce użyć,
Żeby stanęły w wypełnienia łunie.
To nic, że czasem nie wie, czemu służyć:
Nie ten najlepiej służy, kto rozumie.
Poleca:
Beata Kautsch
„Świat. Poema naiwne” – właśnie z tego tomiku Czesława Miłosza pochodzą moje ulubione wiersze: „Wiara”, „Nadzieja”, „Miłość”.
W dzisiejszym, trudnym, dziwnym świecie, który nas przytłacza, zaskakuje, zastanawia, może czasem przeraża i przerasta, warto sięgnąć do słów prostych i wartości oczywistych, a przecież najważniejszych.
Człowiek jest cząstką świata, jego harmonijnym wypełnieniem wraz z całą niezwykłą naturą i innymi ludźmi. Nie zawsze ma wpływ na to, co go spotyka, ale ma siłę, która wypływa z tego, że poszukuje, myśli i odczuwa. Jeśli zrozumiemy, że cierpienie jest koniecznym elementem życia, że jesteśmy tylko gośćmi na ziemi, że warto być szczerymi w relacjach z ludźmi – to odnajdziemy siłę, żeby żyć pięknie i godnie…
Tego wydaje się uczyć poeta odwołując się do trzech podstawowych wartości…
