Trzeciego lutego 2022r. zmarła Maria Nurowska, jedna z najpopularniejszych polskich pisarek. W jej powieściach można znaleźć fascynujące i pełne pasji postaci kobiece, a i sama Nurowska miała niezwykle interesującą biografię: była wnuczką arystokraty, właściciela pałacu w Homlu, córką legionisty i żołnierki AK.

Nurowska studiowała filologię polską i słowiańską na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutowała w 1974 r. na łamach miesięcznika „Literatura”. Pisała powieści w konwencji melodramatu, m.in. „Hiszpańskie oczy”, „Listy miłości”, „Panny i wdowy”. W jej książkach mnóstwo było emocji. Mieszała ze sobą romans i powieść psychologiczną, dodawała do tego elementy powieści obyczajowej i społeczno-politycznej. Jej książki tłumaczone były na niemiecki, francuski i czeski.

O swoim pisarstwie Nurowska mówiła: „Zawsze chcę sprzedać to, co przeżywam, na tym polega mój zawód. Myślę, że nie powinno to być zarzutem. Przecież literatura jest sprzedawaniem siebie, swojego doświadczenia”

Tak o twórczości Marii Nurowskiej napisała Ela Lempp na stronie internetowej Instytutu Książki:

„Konwencja romansu, melodramatu połączona z elementami powieści obyczajowej i historycznej dawała w wydaniu Marii Nurowskiej piorunujące efekty. Dzięki jej odwadze i bezkompromisowości powstały utwory uniwersalne, dostępne dla czytelników i czytelniczek spoza polskiego kręgu kulturowego (tłumaczenia powieści Nurowskiej zrobiły prawdziwą, międzynarodową karierę). „Polskie dzieje” nagle zaczynały funkcjonować jako ludzkie właśnie dzięki wprowadzeniu lekceważonego często pierwiastka prywatnego, miłosnego, dzięki zainteresowaniu stykiem „publicznego” i „prywatnego”. Druga wojna światowa, Zagłada, wywózki na wschód, kolejne dekady skomplikowanych dziejów polskiej historii opowiada Nurowska z perspektywy kobiet. Bohaterka kobieca widzi na przekór obowiązującemu, męskiemu trybowi narracyjnemu. Za przykład mogą posłużyć Hiszpańskie oczy z 1990 roku. Dzieje życia Anny i jej córki, Ewy, zderzone z Innym światem Gustawa Herlinga-Grudzińskiego odkrywają niewygodne rejony historii najnowszej. Tuż po przełomie 1989 roku otrzymaliśmy książkę, która przełamywała męskocentryczny paradygmat i wskazywała na rolę postpamięci nie tylko w literaturze. Psychoterapeutyczne sesje matki i córki odczytywały zapisywane (chorobami, okaleczeniami) na ich ciałach traumy; praca ta konieczna była do oczyszczenia i uruchomienia procesu zdrowienia. Hiszpańskie oczy ukazały się zbyt wcześnie lub nie znalazły silnego wsparcia ze strony krytyki – opowieść o łagrach przepadła w jednowymiarowym typie lektury. Maria Nurowska nie boi się wyzwań biograficznych. Wśród postaci, które zainspirowały ją do pracy, znaleźli się Krystyna Skarbek (Miłośnica), Ryszard Kukliński (Mój przyjaciel zdrajca), Władysław Andres (Anders), Sergiusz Piasecki i Czesław Miłosz (Sergiusz, Czesław, Jadwiga). W książce Matka i córka (rozmowy prowadzone przez Martę Mizuro z pisarką i jej córką, Tatianą Raczyńską) podejmuje objęte zakazem wypowiadania trudne relacje rodzinne.”

BIBLIOGRAFIA

• Nie strzelać do organisty (opowiadania), Czytelnik, Warszawa 1975.
• Moje życie z Marlonem Brando, Czytelnik, Warszawa 1976.
• Po tamtej stronie śmierć, Czytelnik, Warszawa 1977.
• Wyspa na lądzie, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1979 (powieść dla młodzieży).
• Reszta świata, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1981 (powieść dla młodzieży).
• Kontredans, Czytelnik, Warszawa 1983.
• Innego życia nie będzie, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1987.
• Postscrpitum, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1989.
• Hiszpańskie oczy, Wydawnictwo „Alfa”, Warszawa 1990.
• Listy miłości, Wydawnictwo „Alfa”, Warszawa 1991.
• Dwie kobiety (nowa wersja książki Innego życia nie będzie), Wydawnictwo Alfa, Warszawa 1991.
• Panny i wdowy (saga: Zniewolenie 1991; Zdrada; Poker 1991; Piołun 1992; Czyściec 1992, Wydawnictwo NOWA, Warszawa.
• Gry małżeńskie, Wydawnictwo NOWA, Warszawa 1994.
• Rosyjski kochanek, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 1996.
• Wiek samotności 1996 (rozwinięta i doprowadzona do 1991 roku wersja sagi Panny i wdowy), Wydawnictwo Siedmioróg, Wrocław 1996.
• Tango dla trojga, Wydawnictwo Siedmioróg, Wrocław 1997.
• Miłośnica, Wydawnictwo Puls, Londyn 1998.
• Niemiecki taniec, Wydawnictwo W.A.B.  2000.
• Imię twoje…, Ex Libris – Galeria Polskiej Książki, Warszawa 2002.
• Gorzki romans, Świat Książki, Warszawa 2003.
• Mój przyjaciel zdrajca (powieść biograficzna o Ryszardzie Kuklińskim), Jacek Santorski&Co, Warszawa 2004.
• Powrót do Lwowa (kontynuacja Imię twoje…), Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2005.
• Dwie miłości (kontynuacja Imię twoje…), Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2006.
• Księżyc nad Zakopanem, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2006.
• Anders, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2009.
• Sprawa Niny S., Wydawnictwo W.A.B, Warszawa 2009.
• Nakarmić wilki, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2010.
• Wybór Anny (nowe wydanie Postscriptum), Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2010.
• Requiem dla wilka, Wydawnictwo W.A.B, Warszawa 2011.
• Drzwi do piekła, Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Kraków 2012.
• Dom na krawędzi, Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Kraków 2012.
• Matka i córka w rozmowach z Martą Mizuro (współautorki: Marta Mizuro, Tatiana Raczyńska), Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Kraków 2013.
• Sergiusz, Czesław, Jadwiga, Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Kraków 2013.
• Zabójca, Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Kraków 2014.
• Miłość rano, miłość wieczorem, Wydawnictwo W.A.B, Warszawa 2014.
• Wariatka z Komańczy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2015.
• Bohaterowie są zmęczeni, Zwierciadło, Warszawa 2016.

Zapraszamy do biblioteki szkolnej po te niezwykłe książki.